U toku drugog dijela konstitutvne skupštinske sjednice, počeo je obračun SPS-ovaca sa Sulejmanom Ugljaninom. Sulejman Ugljanin pak, ne učestvuje u toj njihovoj svađi – svađaju se sami sa sobom.

U svađanju samih sa sobom, očekivano, uključili su se i Dačićevi “zamjenici”, tabloidna mašinerija Muamera Zukorlića.

Iako je kod grlatih poslanika SPS zavladao muk nakon što je spomenut sporazum koji je Dačić poptisao 2012. godine, ipak su se oglasili nakon sjednice. Riječ je o njihovom nesuvislom i nelogičnom prigovoru, da “Sulejmanu Ugljaninu nije smetalo da bude ministar u Daćićevoj vladi, a sada mu smeta Dačić kao predsjednik Skupštine”.

Njihov muk nakon dugih rasprava o Sulejmanu Ugljaninu, a koji je uslijedio nakon jedne replike, bio je štaviše i napadan.

No, jedan od viđenijih Miloševićevih kadrova, poslanik SPS Žarko Obradović, nastavio je nakon sjednice. On se naime oglasio putem sandžakpressa.

Obradović je navodno ponovio iste teze, dodajući kako je ono što se čulo u Skupštini “sramota”, misleći na obrazloženj koja su Kamberi i Imamović iznijeli kao razloge zbog kojih su Albanci i Bošnjaci protiv izbora.

Sandžakpress je jedan od najjačih Zukorlićevih medijskih oruđa za obračune sa neistomišljenicima u Sandžaku.

Inače, Muamer Zukorlić ovih nekoliko godina privremenog boravka u Beogradu nije ni približno onoliko grlat tamo, koliko je sandžakpress grlat u Sandžaku.